ATEŞE VERDİM YÜREĞİMİ

ATEŞE VERDİM YÜREĞİMİ
Ateşe verdim yüreğimi bu akşam ateşe...Usulca esen rüzgara savuruyorum küllerini,bir ihtimal yaşadığın,hayat verdiğin,soluk aldığın iklime de eser.Bahar yelidir,serindir,hoş kokuludur,şefkatlidir…olur ya belki derince çekersin içine ve o zaman yüreğine hasret yüreğimin yangından arta kalan külleri, siner ciğerlerine.İşte o zaman,o zaman seninle parçaları oluruz bir bütünün,o zaman sana olan hasretim biter,o zaman çatırdayan tenime rahatlık iner,o zaman göz yaşlarım diner. Bunca yıl nasıl bekledim bilemezsin,közleşmiş yüreğimi nasırlı parmaklarım arasında,senin için,sıkıca nasıl tuttum göremezsin.Yüreğimdeki yangın nasıl kuşattı bütün bedenimi alev alev sezemezsin ve kan çanağı olmuş,yollarını gözleyen gözlerim nasıl son bir umutla parlar hayal bile edemezsin.İşte bu akşam,bunca bekleyişten sonra bu akşam,delice çarpan yüreğimi,kıpkızıl kanlar içinde söktüğüm yüreğimi ve hala sımsıcak yüreğimi ateşe veriyorum.Sadece bir zerresi ama sadece bir zerresi sana ulaşsın diye,teninle buluşsun diye savuruyorum usulca esen rüzgara.Bak gökyüzünde hizaya geçmiş melekler ağıt yakmaktalar ve ağlıyorlar,izliyorlar izliyorlar cansız yatan bedenimi..kanlar içinde ellerim,ellerim ki birinde resmin var ötekinde bir tutam saçın ve sımsıkı tutuyorlar ama göz kapaklarım yavaşça kapanıyor,kapanıyor tıpkı güneşin batışı gibi,sönüyor gözlerimde parıldayan ışık ve sol yanımdaki yara,sızlıyor,kanıyor… sımsıcak,hafif bir buhar süzülüyor yukarılara…ruhum terk ediyor yorgun bedenimi dudaklarımda son bir fısıltı…seviyorum seni ölesiye